Bank Spółdzielczy w Międzyrzecu Podlaskim został założony w 1925 r. jako Kasa Stefczyka - Spółdzielnia z Odpowiedzialnością Nieograniczoną. Statutowym celem działalności Spółdzielni było krzewienie oszczędności, przyjmowanie na oprocentowanie pieniędzy swoich członków, udzielanie członkom pożyczek, załatwianie czynności wchodzących w zakres obrotów pieniężnych ze swoimi członkami, popieranie działalności innych spółdzielni oraz współdziałanie w pracy kulturalno-oświatowej. Już w kilka miesięcy od rozpoczęcia działalności ze statusu wykreślono zapisy ograniczające działania spółdzielni tylko do grona ich członków. Z dzisiejszego punktu widzenia była to raczej kasa samopomocowa niż bank z prawdziwego zdarzenia. Takie były jednak realia. Ówczesne kredyty były trudno osiągalne i z reguły bardzo drogie. W tamtym okresie w Międzyrzecu Podlaskim działały dwa banki: Bank Ludowy i Bank Kupiecki oraz agentura warszawskiego Banku dla Handlu i Przemysłu. Polska inteligencja i zamożniejsi rolnicy z okolicznych wiosek potrzebowali własnych form organizacyjnych w dziedzinie kredytu, które z czasem gromadziłyby większy kapitał.
Zgromadzenie założycielskie Kasy Spółdzielczej w Międzyrzecu Podlaskim odbyło się 22 marca 1925 roku. 16 kwietnia w Sądzie Rejonowym w Białej Podlaskiej zarejestrowany został statut. Do grona inicjatorów powołania Spółdzielni należeli niewątpliwie: inż. Zygmunt Mierzejewski - dzierżawca majątku w Rogoźnicy, doktor Bolesław Leman i ksiądz dziekan Władysław Augustynowicz, którzy następnie weszli w skład Rady Nadzorczej i Zarządu Spółdzielni. Ksiądz Władysław Augustynowicz kierował pracą Rady Nadzorczej, Zygmunt Mierzejewski pracami Zarządu Spółdzielni wspólnie z Bolesławem Lemanem - jako zastępcą.
1 maja 1925 roku, w lokalu Polskiej Macierzy Szkolnej przy ulicy Warszawskiej 53, Kasa rozpoczęła działalność. Początkowo czynna była przez trzy dni w tygodniu po dwie godziny dziennie. Spółdzielnia liczyła 125 członków, a jej fundusz założycielski wniesiony w postaci wpisowego i udziałów członkowskich wynosił 3.150 ówczesnych złotych.
W pierwszym roku działalności Kasa udzieliła 162 pożyczek, z których skorzystało 106 członków. Przeciętna wysokość pożyczki w 1925 roku wynosiła 124 złote. Nie były to zatem wielkie interesy, ale drobne pożyczki zaciągane na doraźne potrzeby gospodarstw rolnych i drobnego rzemiosła. Swoją działalność Kasa opierała na funduszach pochodzących z kredytu zaciągniętego w Centralnej Kasie Spółdzielni Rolniczych w Warszawie. Do końca roku Spółdzielnia nie zgromadziła ani złotówki wkładów oszczędnościowych. świadczy to najwymowniej o braku zamożności ówczesnego społeczeństwa i zapotrzebowaniu na kredyt. Rozwój Spółdzielni, acz powolny nieustannie postępował do 1930 roku. Wszystkie zyski przez poprzedni okres, kierowane były w całości na fundusz zasobowy.
W szóstym roku działalności międzyrzecka Kasa Stefczyka liczyła już 526 członków. Udziały członkowskie przekroczyły 40 tys. złotych, fundusze własne - 4 tys. złotych, wkłady i rachunki bieżące przekroczyły 76 tys., a suma udzielonych pożyczek kwotę 158 tys. złotych. Przez następne pięć lat na wynikach i działalności Kasy dramatycznie zaważył wielki światowy kryzys. Niepomyślne czasy odeszły wraz z rokiem 1935. Kolejny kryzys przyszedł wraz z II wojną światową.
Podczas okupacji Kasa nadal działała, bowiem zarządzenia władz III Rzeszy zezwalały na utrzymanie pod nadzorem polskich placówek bankowych. Po zakończeniu wojny, Spółdzielnia straciła swój dotychczasowy charakter. Na walnym zgromadzeniu w kwietniu 1945 roku przyjęty został nowy statut, a Kasa Stefczyka - Spółdzielnia z nieograniczoną odpowiedzialnością przekształcona została w Bank Spółdzielczy z odpowiedzialnością ograniczoną w Międzyrzecu Podlaskim. Oficjalne przemianowanie nastąpiło jednak dopiero rok później, po dokonaniu zmian w rejestrze sądowym.
Pierwsze lata powojenne nie były łatwe. Po trzech latach odbudowy struktur spółdzielczych przyszła pierwsza z centralistycznych reorganizacji w postaci dekretu o reformie bankowej. Nastąpiły dwa przełomowe, bardzo negatywne w skutkach lata dla całej spółdzielczości oszczędnościowo-pożyczkowej. Pierwszego stycznia 1950 r. Bank Spółdzielczy w Międzyrzecu Podlaskim przekształcony został w Gminną Kasę Spółdzielczą. Ta forma organizacyjna niewiele miała wspólnego z autentycznym ruchem spółdzielczym w rozumieniu przedwojennym. GKS miały być jeszcze jednym z ogniw indoktrynacji. Na zebraniach Zarządu częściej mówiono o walce z wyzyskiem, niż o polityce kredytowej, udziałach czy zysku. I tak miało pozostać przez kilka następnych lat. Kierunek na centralizację i niszczenie idei spółdzielczości nie uległ zmianie wraz z wydaniem ustawy z dnia 29 maja 1957 r. o zmianie dekretu o reformie bankowej, tego z 1948 roku. Jednak mimo wszystko rok 1957 był dla spółdzielczości oszczędnościowo-pożyczkowej początkiem nowego. Po powołaniu Związku Spółdzielni Oszczędnościowo-Pożyczkowych, Gminna Kasa Spółdzielcza mogła już udzielać kredytów nie tylko rolnikom i rzemiosłu wiejskiemu, ale całej gospodarce nie uspołecznionej. Gminna Kasa Spółdzielcza stała się Kasą Spółdzielczą w Międzyrzecu Podlaskim, następnie Spółdzielnią Oszczędnościowo-Pożyczkową Kasa Spółdzielcza, by w roku 1962 przyjąć nazwę Bank Spółdzielczy w Międzyrzecu Podlaskim. Lata następne przynosiły powolne zmiany w kierunku wykształcenia profilu banku na wspieranie rozwoju gospodarczego wsi, krzewienie idei oszczędności i gospodarności. Wszystko jednak w ramach centralistycznego monopolu.
Prawdziwy przełom nastąpił dopiero w roku 1989, kiedy to podmioty gospodarcze otrzymały swobodę działania. Bank Spółdzielczy w Międzyrzecu Podlaskim powoli zaczął przekształcać się w bank o charakterze komercyjnym o strukturach spółdzielczych, działający na rynku w interesie swoich właścicieli - członków spółdzielni, w oparciu o własne fundusze i uzyskane na rynku międzybankowym. 10.571 rachunków oszczędnościowych, 3.304 kredytowych i 332 bieżących - obrazuje skalę działalności Banku Spółdzielczego na terenie miasta i gminy. Przestaliśmy być "kasą spółdzielczą" służącą do obsługi kredytowej i oszczędnościowej wyłącznie gospodarstw rolnych. Coraz częściej z naszych usług korzystają mieszkańcy Międzyrzeca nie związani z rolnictwem. Odzwierciedla to w sposób wyraźny miejsce zamieszkania większości członków Banku. Na koniec 1995 roku spośród 551 członków, tylko 232 zamieszkiwało na wsi, a 319 na terenie miasta. Bank Spółdzielczy coraz częściej za "bank pierwszego wyboru", a więc taki, w którym mogą korzystać ze wszystkich możliwych rodzajów usług świadczonych zgodnie ze sprawdzonymi i efektywnymi procedurami operacyjnymi, wybierają mieszkańcy Międzyrzeca oraz prywatni przedsiębiorcy prowadzący własne firmy. Wszechstronna oferta oraz wysoka jakość oferowanych usług i produktów bankowych sprawiły, że Bank przekształcił się w ciągu ostatnich lat ze specjalistycznej instytucji obsługującej drobnych rolników, w uniwersalny bank komercyjny, nie tracąc zarazem roli lidera w obsłudze rolnictwa dystrybucji kredytów preferencyjnych i udzielania kredytów obrotowych na produkcję specjalistyczną.
W latach 1994-2002 Bank Spółdzielczy w Międzyrzecu Podlaskim zrzeszony jest w Banku Unii Gospodarczej S.A. Wyjście ze struktur Banku Gospodarki Żywnościowej uznane zostało przez grono kierownicze Banku - Zarząd i Radę Nadzorczą, jako możliwość dalszego nieskrępowanego rozwoju, w warunkach swobodnej gry sił rynkowych, bez gorsetów i politycznych uwarunkowań, które nie zawsze szły w parze z interesem Banku i tworzących go Spółdzielców.
Obecnie Bank jest zrzeszony z Bankiem Polskiej Spółdzielczości S.A. (Grupa BPS). Bank jest również uczestnikiem Systemu Ochrony Zrzeszenia BPS.
